Thursday, February 4, 2010

നിശബ്ദതയിലൂടെ ഒരു നിശാഗന്ധി..

തളച്ചിടുന്ന വേരുകളേക്കാള്‍
നിന്നെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്ന ചിറകുകള്‍
ആകുന്നതാണ് എനിക്കിഷ്ട്ടം ..

അതുകൊണ്ട് , അതുകൊണ്ട് മാത്രം
എന്നിലെ സ്വരങ്ങളെ ഞാന്‍ എന്നില്‍ തന്നെ തളച്ചിടട്ടെ..

ബന്ധനത്തില്‍ പിടയുന്ന ഈ സ്വര തന്തുക്കള്‍ എന്നെ തളര്ത്തിയാലും
നക്ഷത്രമേ നീ തിളങ്ങാതിരിക്കരുതേ..

നിന്റ്റെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിലൂടെ, നിശബ്ദമായ് ഈ ഞാനും....

4 comments:

Priya said...

Thoolikaa.. Thanks

jyo.mds said...

പ്രിയയുടെ പല കവിതകളും വായിച്ചു-വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.അസ്ഥിത്വത്തെ തളച്ചിട്ട് ,സ്വയം ബന്ധിച്ച്,മഴയോടും,നക്ഷത്രങ്ങളോടും വിലപിക്കുന്ന ഒരു പ്രണയിനി.

വിജയലക്ഷ്മി said...

nannaayittundu.thudaruka..

Priya said...

Amma.. & Jyo..Thanks for your precious comments..