തളച്ചിടുന്ന വേരുകളേക്കാള്
നിന്നെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറക്കാന് സഹായിക്കുന്ന ചിറകുകള്
ആകുന്നതാണ് എനിക്കിഷ്ട്ടം ..
അതുകൊണ്ട് , അതുകൊണ്ട് മാത്രം
എന്നിലെ സ്വരങ്ങളെ ഞാന് എന്നില് തന്നെ തളച്ചിടട്ടെ..
ബന്ധനത്തില് പിടയുന്ന ഈ സ്വര തന്തുക്കള് എന്നെ തളര്ത്തിയാലും
നക്ഷത്രമേ നീ തിളങ്ങാതിരിക്കരുതേ..
നിന്റ്റെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിലൂടെ, നിശബ്ദമായ് ഈ ഞാനും....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Thoolikaa.. Thanks
പ്രിയയുടെ പല കവിതകളും വായിച്ചു-വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.അസ്ഥിത്വത്തെ തളച്ചിട്ട് ,സ്വയം ബന്ധിച്ച്,മഴയോടും,നക്ഷത്രങ്ങളോടും വിലപിക്കുന്ന ഒരു പ്രണയിനി.
nannaayittundu.thudaruka..
Amma.. & Jyo..Thanks for your precious comments..
Post a Comment